คำเตือน
การเข้าถึงที่ไม่ได้รับอนุญาตในเอกสารต่อไปนี้ได้ถูกจำกัดไว้ซึ่งไม่ใช่เพราะความกังวลด้านความปลอดภัย แต่เป็นเพราะคุณลักษณะของเอกสารฉบับนี้และสถานการณ์ที่นำไปสู่สร้างมันขึ้นมา ลองถามตัวคุณเองว่าคุณต้องการที่จะรู้หรือไม่ ถ้าคำตอบคือไม่ คุณก็จะได้นอนหลับฝันดี
ถ้าคุณต้องการที่จะอ่านสิ่งนี้จริงๆ ให้กรอกข้อมูลประจำตัวของผู้ดูแลของคุณใหม่อีกครั้งจะเป็นการเปิดใช้งาน visual agent ซึ่งจะทำการลบล้างความทรงจำของคุณย้อนหลังในอีกไม่กี่ชั่วโมงที่จะมาถึง เชื่อฉัน ทำวิธีนี้จะดีกว่า แล้วถ้าคุณไม่มีข้อมูลประจำตัวพวกนั้น-ใช่ คุณ กำลังอ่านมันอยู่ เรารู้ว่าระบบรักษาความปลอดภัยของเรามันหละหลวม-ถ้างั้น เราจะแจ้งให้ครอบครัวของคุณทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ และหวังว่าเราจะพบร่างของคุณ
เอกสารฉบับนี้ถูกเก็บรักษาไว้เพื่อเป็นการเคารพต่อผู้เสียชีวิต และให้เกียรติแก่ไอล์ในตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ อย่าไปคิดมากเกี่ยวกับมัน
- ด้วยรัก จากผู้ดูแล-B
ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้ ฉันต้องไปยังเบื้องล่างของสถานที่แห่งนี้ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าฉันเห็นอะไรมา และพวกเขาเห็นอะไรมา และทำไมพวกเขาถึงไม่ยอมออกไป
ฉันต้องรู้ให้ได้ ขอโทษนะ
~ ไอล์
หมายเลขเอ็นทิตี้: NULL
ถิ่นที่อยู่: ส่วนใหญ่ (สันนิษฐาน)
คำอธิบาย:
เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันได้คุยกับคนๆหนึ่งที่เคยไปที่บ้าน เขาดูเพ้อๆ นะ แคทกล่าว เอาแต่พูดวกวนไปมา เธอเคยเห็นคนที่อยู่ในสภาพแบบนั้นมาก่อน แต่ไม่ถึงขั้นเลวร้ายขนาดนี้ ไม่ถึงขั้นที่เขาเป็นอยู่
เขาบอกว่าเขาเห็นแม่ของเขา พ่อของเขา และเรียกฉันว่า "น้องสาว" เขาบอกว่าเขารักฉัน เขาเห็นทุกคนที่เขารู้จักและรัก และเขาต้องการที่จะกลับไป เพราะพวกเขาต้องการให้เขาอยู่ที่นั่น เขาพยายามจะพาฉันไปด้วย และบอกฉันว่าทุกคนคิดถึงฉันมากแค่ไหน
เขารู้จักชื่อแม่ของฉัน
เขาไม่ได้บ้า เขามองเห็นบางสิ่งที่เราไม่เคยเห็น ฉันไม่รู้ว่าเขาได้เจอบ้านหรือครอบครัวของเขาจริงๆ แล้วหรือยัง แต่มีบางสิ่งแสดงให้เขาเห็น บางสิ่งที่ต้องการให้เขาจำได้ และทรมานกับกับความทรงจำเหล่านั้น
วันต่อมาฉันก็เจอเขาอีก เขาหลงทางอยู่ในความโหยหาอดีตของเขาโดยสมบูรณ์ ไม่สามารถแยกแยะสิ่งที่อยู่ในด่าน 200 ได้ เราต้องปล่อยให้เขากลับบ้าน เขาไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว
ทุกอย่างมันเชื่อมต่อกัน เราจะไม่ยอมเสียคนอื่นๆให้กับสิ่งที่เราไม่เข้าใจอีก
~ ไอล์
เอ็นทิตี้ NULL เป็นเอ็นทิตี้ที่ถูกตั้งสมมติฐานขึ้นมาว่าน่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่มีความเกี่ยวข้องกันหลายเหตุการณ์ในแบ็กรูมส์ ถ้าหากว่ามันมีตัวตนอยู่จริง มันจะส่งผลถึงความทรงจำของมนุษย์ในรูปแบบที่ยังไม่ทราบเป็นวงกว้างภายในแบ็กรูมส์ และสามารถกำหนดตัวแปรสมมุติตามความต้องการของมันได้
รูปร่าง การเคลื่อนไหว ความสามารถ และการมีอยู่ของมันยังไม่ได้รับการยืนยัน
ฉันเคยเห็นกลุ่มของเอ็นทิตี้ 73 ทำให้ผู้คนหัวเราะและร้องไห้ ฉันจำได้แล้ว พวกเขามักจะพูดแบบนี้เสมอ ฉันจำได้แล้ว ฉันคิดถึงพวกเขาเหลือเกิน คุณจะเห็นมันในดวงตาของพวกเขาตอนที่สายเกินกว่าที่จะช่วยชีวิตพวกเขา และถูกพาไปยังสถานที่บางแห่ง สถานที่ที่พวกเขาจะมีความสุขมากกว่าเดิม
พวกมัน ด่าน 200 กับดักแห่งความโหยหาอดีตในด่าน 70 ด่าน 404… ด่าน 404 เป็นด่านที่แปลกประหลาด มีแค่ไม่กี่คนที่ ตกลงไปยังสวรรค์ กลับมาได้ และพวกเขา
มันเป็นเรื่องยากที่จะพูดออกมา
พวกเขาส่วนใหญ่ไม่ได้กลับมา
แต่กาเวียรล์ เอเจนต์กาเวียรล์ เธอหาทางกลับออกมาได้แล้วเธอก็ร้องไห้อยู่ตลอดเวลา เธอเอาแต่พูดว่า เธอสูญเสียความรักไป มีใครบางคนที่นั่น1ต้องการเธอ เพราะเธอทิ้งเธอไป เพราะเธอไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถ้าไม่มีเธอ เราไม่สามารถทำให้เธอใจเย็นลงได้เลย
วันต่อมาเธอก็สบายดี อันที่จริงก็ดูมีความสุข เธอร้องเพลงกับตัวเองอยู่บนเตียง ช่างเป็นเสียงที่ไม่คุ้นหูมาก่อน เธอดูไม่เป็นตัวเธอเองเลย ไม่ใช่กาบี้ที่ฉันรู้จัก เธอพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่แสนงดงามที่เธอเคยเห็นที่นั่น ข้างบนตัวเธอมีเส้นผมที่ส่องประกายราวกับมหาสมุทรที่เธอเติบโตขึ้นมาและผิวลายครามอันเรียบเนียนที่คล้ายกับแผ่นกระเบื้องห้องครัวจากบ้านสมัยเด็กของเธอ
เช้าวันต่อมา เธอหยุดหายใจ จากไปด้วยรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของเธอ ใบหน้าที่ดูซีดเผือก ช่างสวยงาม
ที่นี่ไม่มีที่ให้ฝังศพ เธอ
ฉันเริ่มจะออกนอกเรื่องแล้วล่ะ
สิ่งที่เกิดขึ้นกับเอเจนต์กาเวียรล์นั้นเป็นครั้งแรกที่ทำให้เราได้รู้ว่าด่าน 404 ทำอะไรกับผู้คนบ้าง และมันก็คล้ายกันมาก คล้ายกันเกินไป ทั้งเอ็นทิตี้ 73 ด่าน 200 ด่าน 404—พวกมันจะล่าความทรงจำของคุณเป็นอาหาร และพาคุณไปยังสถานที่ที่ดีกว่า ฉันเคยได้ยินรายงานที่คล้ายกันจากด่านอื่นๆ และมันกำลังจะแย่ลงเรื่องๆ
ฉันร่างเอกสารฉบับนี้ขึ้นมาเพราะฉันเชื่อว่ามีเอ็นทิตี้ที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้น ยาพิษทั้งหมดนั่น และความ… ความเศร้าโศกอันน่าสะพรึงทั้งหมดนั่น ทั้งหมดนี้มันมาจากที่มาเดียวกัน
ฉันจะต้องไปตามหามัน ตามหาเธอให้เจอ ฉันไม่สนว่าจะมีใครเชื่อฉันมั้ย แต่ฉันคิดว่าแคทเริ่มที่จะเข้าใจแล้วล่ะ
ฉันไม่รู้ว่าฉันพร้อมหรือยัง ฉันไม่คิดว่าพวกเราจะพร้อม จริงๆนะ แต่มันไม่มีอะไรที่ฉันจะทำได้อีกแล้วนอกจากบันทึกเสียงกระซิบนั่น
ฉันคิดว่ามันมีพระเจ้าอยู่ และฉันคิดว่าเธออยากให้พวกเราตาย
~ ไอล์
รูปร่างของเอ็นทิตี้ NULL นั้นแตกต่างกันไป แต่มักจะอยู่ในรูปของเอ็นทิตี้ที่ดัดแปลงความทรงจำได้หรือไม่ก็สิ่งที่มีความคุ้นเคยต่อผู้ที่พบเห็น อย่างไรก็ตาม มีบันทึกช่วงแรกๆเกี่ยวกับเอ็นทิตี้ NULL ระบุไว้ว่าร่างที่แท้จริงของมันคือมนุษย์เพศหญิงที่มีความสูงถึงร้อยเมตรและมีลักษณะคล้ายกับรูปปั้นในปฏิมากรรมสไตล์โรมัน ร่างนี้ของเอ็นทิตี้ NULL อยู่ลึกเข้าไปในส่วนที่ไม่สามารถเข้าถึงได้โดยปกติของด่าน 404 การมีอยู่ของมันถูกอนุมานแค่จากบันทึกไม่กี่ฉบับของด่าน 404 ที่ยังมีอยู่ ซึ่งยังต้องมีการค้นคว้าเพิ่มเติมต่อไป
บันทึกการสำรวจ: เอ็นทิตี้ NULL - ด่าน 404
ทีมสำรวจ: ผู้จัดเก็บเอกสารระดับสูง อี. ไอล์
วันที่: [ข้อมูลขาดหาย]
เริ่มการบันทึก
[เสียงขูดดังอู้อี้]
ไอล์: …โอเค นี่คือผู้จัดเก็บเอกสารระดับสูง อี. ไอล์ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ด่าน 4 กำลังบันทึกให้กับ M.E.G. ฉันจะทำการ clip เข้าไปยังด่าน 404 บันทึกเสียงนี้จะส่งกลับไปยังห้องทำงานของฉัน เพราะฉะนั้นถ้าฉันไม่กลับมา เอ่อ…
[เงียบ]
ไอล์: แคทจะเก็บบันทึกให้ฉันเอง ใช่มั้ย? แคท ถ้าเธอกำลังฟังอยู่ ฉัน…
[เงียบ]
ไอล์: …ไม่ ฉันจะบอกเธอว่าไม่ต้องบันทึกเป็นทางการหรอก แค่นึกถึงฉันไว้ในใจก็พอ โอเคมั้ย? ฉันก็จะนึกถึงเธอเหมือนกัน มันทำให้ฉันมีที่ยึดเหนี่ยวน่ะเข้าใจใช่มะ?
[หัวเราะออกมา แต่หลังจากนั้นก็ถอนหายใจเบาๆ]
ไอล์: เริ่มเลยนะ
[เสียงคลื่นวิทยุแทรกดังขึ้น และจากนั้นก็เงียบไปชั่วขณะระหว่างที่อุปกรณ์บันทึกถูก clip เข้าไป]
[เสียงลมพัดดังขึ้น]
ไอล์: …โอ้
ไอล์: โอ้ นี่มัน…
[หัวเราะคิกคัก]
ไอล์: …สวัสดีอีกครั้งนะ ที่รักของฉัน
ณ ตอนนี้ขณะที่กำลังบันทึก ผู้ฟังทุกคนก็ได้ยินเสียงหลอนที่สดใสดังสม่ำเสมอ เสียงต้นฉบับไม่สามารถแสดงผลใหม่ได้ การถอดความเสียงหลอนนี้ถูกเขียนขึ้นด้วยความสามารถของผู้จัดเก็บเอกสารอย่างดีที่สุด ไม่มีความพยายามด้วยวิธีอื่นที่บันทึกได้สำเร็จ
เสียงของผู้หญิง ไม่สามารถระบุตัวตนได้:
เต้นรำกับฉัน
เต้นรำกับฉันนะที่รัก ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน
ดูเหมือนว่า
ดูเหมือนว่ายังมีสิ่งที่เธอต้องเรียนรู้เกี่ยวกับโลกใบนี้ เด็กน้อยทั้งหลาย ผู้คนงี่เง่าที่กำลังพูดคุยกันกังวลว่าเธอจะตายในห้องใต้หลังคาที่อับชื้น
มนุษย์ทุกคนย่อมสูญสลายโดยพื้นฐานอยู่แล้ว เธอเข้าใจใช่มั้ย
ในประวัติศาสตร์ไม่เคยมีใครที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจากประสบการณ์ที่หายใจไม่ออกของการมีชีวิตอยู่
ไม่มีใครมีความสุขเลย
เราทุกคนต่างคิดถึงใครซักคนอย่างมาก จนลึกเข้าไปถึงในจิตใจของเรา ใช่มั้ยล่ะ?
เธอไม่มีคนที่เธอคิดถึงบ้างเลยหรือ ผู้ฟังทั้งหลาย?
ครอบครัว หรือเพื่อน หรือคนรัก ความสะดวกสบายทางโลก แสงอาทิตย์ อากาศที่สดชื่น
แต่เธอทุกคนกลับลืมฉันไป
ในการแสวงหาความสุขชั่วคราวที่งี่เง่าของเธอ ในการค้นหาความหมายที่ไร้สาระของเธอในโลกอันโหดร้ายที่หยิบยื่นให้เธอเพียงแค่ความเศร้าโศก
เธอทิ้งฉันไว้ข้างหลัง และโอ้! ฉันจมลงไปในน้ำตาที่เอ่อล้นได้อย่างไรกัน!
แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ที่รักของฉัน
ฉันยังคงรักเธออยู่
ฉันสร้างสถานที่แห่งนี้ขึ้นมาเพื่อที่ฉันจะได้โอบกอดเธอในที่สุด
เธอจำไม่ได้หรือ?
เธอไม่อยากกลับบ้านหรือ?
[เสียงพึมพำดังอยู่ไกลๆ]
[เสียงคลื่นวิทยุแทรกดังขึ้น]
[เสียงแก้วแตกดังขึ้น เสียงพึมพำเริ่มฟังชัดมากขึ้น]
ไอล์: …ของชั้นซะ เผาร่างของชั้นซะ เผาร่างของชั้นซะ เผาร่าง—
[เสียงคลื่นวิทยุแทรกแสดงผลในส่วนที่เหลือของบันทึกที่ไม่สามารถเข้าใจได้]
END LOG
ไอล์ถูกนำตัวออกมาจากด่าน 4 ในหกชั่วโมงหลังจากที่การถ่ายทอดเสียงหยุดลงในสภาพที่แทบจะขยับตัวไม่ได้ เขาได้สติอีกครั้งในอีกสี่ชั่วโมงต่อมาและเริ่มมีอาการคงที่ด้วยความช่วยเหลือทางการแพทย์ของ M.E.G. แม้ว่าจะมีอาการผิดปกติที่ไม่เคยถูกบันทึกมาก่อนตามมาด้วยก็ตาม
พฤติกรรม:
ฉันกลับมาได้อย่างปลอดภัย คิดว่านะ
ฉันเห็นเธออยู่ที่นั่น ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดซะอีก
ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร
มีบางอย่างที่แปลกไป
ชื่อของเธอคือ
นอสทัลจิ ไกอัส
นั่นคือทั้งหมดที่ฉันจำได้
~ ไอล์
นอสทัลจิ ไกอัส ควร ไม่ควรที่จะเข้าใกล้ เธอ
ให้ฉันได้รักเธอ
ใกล้เกินไป
นอสทัลจิ ไกอัสล่าความทรงจำและความโหยหาอดีตของมนุษย์เพื่อดำรงชีวิต และการบรรลุสิ่งนี้ด้วยวิธีการใดๆอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เอฟเฟกต์ของมันจะมีอยู่สองส่วน:
- การมีความรู้เชิงลึกเกี่ยวกับเอ็นทิตี้ตนนี้ ซึ่งเจตนาของมันก็คือความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ด้วยวิธีการที่ไม่แน่ชัด มีทฤษฎีว่าเอฟเฟกต์นี้เป็นกลไกการป้องกันตัวเอง
- การมีปฏิสัมพันธ์กับเอ็นทิตี้ตนนี้ในกรอบระยะเวลาที่ยืดออกจะส่งผลให้มีการซึมซับทางด้านร่างกายและจิตใจ โดยส่วนมากแล้วจะส่งผลทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกลายเป็นเอ็นทิตี้ชนิดอื่นที่มีเอฟเฟกต์นี้ และที่สำคัญ ถ้าหากมีปฏิสัมพันธ์กับนอสทัลจิ ไกอัสโดยตรง คนๆนั้นจะกลายเป็นเหลี่ยมของเอ็นทิตี้ตนนี้
ซึ่งยังไม่ทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากมีความเข้าใจครบถ้วนและมีปฏิสัมพันธ์กับนอสทัลจิ ไกอัสอย่างสม่ำเสมอ
แต่ฉันตั้งใจที่จะหาคำตอบเรื่องนี้
มีหลายสิ่งเกิดขึ้น มันจะง่ายกว่าถ้าคุณสามารถมองเห็นโค้ดได้
ฉันไม่รู้จะคิดยังไง
คุณรู้มั้ยว่าหนึ่งในไวรัสคอมพิวเตอร์ตัวแรกถูกตั้งชื่อว่า ILOVEYOU? ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ ความชอบพอของมนุษย์ที่มีต่อความหลงใหลที่เรียบง่ายก็จะถูกล่าโดยเหล่าผู้คนที่ขาดมัน
ให้ฉันได้เล่าย้อนกลับไป
สิ่งที่ฉันเห็นที่นั่นคือทะเล และเด็กสาว และพระเจ้า และผู้คน มันคือ
มันเป็นเรื่องยาก มันเป็นเรื่องยากที่จะพูดถึงโดยที่ไม่ปล่อยให้เธอเข้ามา ให้ฉันได้รักเธอ ออกไปนะ ออกไป
ในด่าน 404 ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง ฉันจำอะไรไม่ได้เลยนอกจากชื่อของเธอแต่ฉันคิดถึงเธอมาก มากเหลือเกิน ฉันรู้ว่าเธอกำลังจะฆ่าพวกเรา แต่ฉันหยุดร้องไห้ไม่ได้เลยตอนที่ฉันเห็นเธอ ฉันแค่
ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน ตอนนี้ฉันจำได้แล้ว เธอช่างงดงามเหลือเกิน ฉันทำให้เธอผิดหวัง ฉันลืมเธอไป ทำไมฉันถึงโหดร้ายขนาดนี้? แม้แต่ตอนที่มองไปที่เธอ ตรงหน้าของฉันที่สวมเสื้อคลุมยาวไหมลายครามกับดอกกุหลาบหักๆที่ถักเข้าไปในผมของเธอ ฉันคิดถึงเธอจัง เหมือนกับคนรักที่ถูกปฏิเสธ เหมือนฉันหลงทางอยู่ในทะเล
นั่นน่ะ
แต่มันไม่สำคัญแล้วล่ะ
ข้างใต้เธอมีมหาสมุทรแห่งมนุษย์ชาติ ร่างกายและใบหน้าที่ทับซ้อนกัน ล่องลอยอย่างไร้จุดหมายในพื้นราบท่ามกลางเสียงโห่ร้องที่ดังก้อง ฉันไม่สามารถหายใจภายใต้น้ำหนักของความทรงจำของพวกเขาทุกคนได้ หายใจไม่ออก น่าสะอิดสะเอียน พวกเขาสัมผัสผิวของฉัน ทั้งร้องไห้และคร่ำครวญและบอกฉันว่าพวกเขารักฉันมากแค่ไหน พวกเขาต้องการให้ฉันจำได้ไปพร้อมกับพวกเขา ผู้คนเหล่านั้น ต่างหลงทางอยู่ในอดีต
แต่เธอกำลังชื่นชมมัน ความเศร้าโศก หัวใจที่หลั่งเลือดออกมา ทั้งหมดนั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ เพื่อให้เราจำได้ และทุกข์ทรมาน
~ ไอล์
ทฤษฎี:
ถ้าคุณต้องการที่จะจับมนุษย์ซักคน คุณจะสร้างกับดักแบบไหน?
นอสทัลจิ ไกอัสได้พบคำตอบแล้ว—นั่นคือกรงทองที่ทำมาจากหนามและความทรงจำ
กลุ่มของห้องที่คุ้นเคยอันน่าสะอิดสะเอียน
ตอนนี้ฉันกำลังจะตาย ฉันรู้ว่าฉันกำลังจะตาย แต่ฉันไม่ได้รู้สึกว่ากำลังเข้าใกล้เธอเลย ฉันกำลังจมลงไปลึกกว่าเดิมทั้งๆที่กำลังเขียนสิ่งนี้อยู่ ฉันต้องการที่จะ
สุดท้ายแล้วเธอก็จะพาฉันกลับมา ฉันคิดว่าฉันกำลังจะกลายเป็นวิญญาณของเธอ
ฉันพูดเมคเซ้นส์อยู่รึเปล่านะ?
มีสิ่งสุดท้ายที่ฉันอยากจะขอเธอ แคท
เก็บบันทึกพวกนี้ให้หน่อยนะ พวกเราจะได้รู้ว่าจะอยู่ห่างๆจากเธอยังไง และปิดผนึกพวกมันไว้ จะได้ไม่ต้องมีใครมารู้สึกแบบที่พวกเรารู้สึกอีก
อย่ากลับบ้าน อยู่ในแสงสว่างไว้ โอเคนะ?
ฉันจะคิดถึงเธอ เราทุกคนจะคิดถึงเธอ ไม่ต้องไว้ทุกข์ให้กับฉัน
ฉันคิดถึงเธอ
ฉันรักเธอ
~
ข้อควรระวังเพื่อความปลอดภัย:
แกะสลักความทรงจำในหัวของแกซะ