นักเดินทางสองคนกำลังเดินอยู่ในด่าน 170 แต่ละคนต่างสะพายกระเป๋าเป้สีแดง พวกเขากวาดสายตาไปยังเส้นขอบฟ้าเพื่อมองหาบล็อกคอนกรีต
“เฮ้ อาร์โน ฉันขอเอ่อ… ฉันลืมชื่อมันไปแล้วน่ะ แต่นายรู้นะว่าฉันหมายถึงอะไร”
“อ๋อ ได้สิ แป๊บนึงนะ…”
เขานั่งคุกเข่าบนพื้นและรูดซิปเพื่อเปิดกระเป๋าของเขา
“เอ่อ… แปลกจัง”
“อะไรหรอ?”
“ฉันหามันไม่เจอน่ะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเราค่อยไปเอามาใหม่ตอนที่กลับไปด่าน 11 ก็ได้”
“ไม่คือ– ฉันว่าฉันเอามันมาแล้วนะ ฉัน– อ่า ฉันก็เป็นไปกะนายด้วยเลยเนี่ย ฉันก็จำไม่ได้แล้วเหมือนกันว่ามันเรียกว่าอะไร… ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร…”
รถไฟรางเดี่ยวเข้ามาจอดที่สถานีเยลโล่ในด่าน 11 ชายตัวเตี้ยและหัวล้านคนหนึ่งที่สวมชุดทำงานและถือคลิปบอร์ดเดินตรงไปยังรถไฟคันนั้น เขาโบกมือให้กับพนักงานรถไฟคนหนึ่ง
“เฮ้ไง! ผมมาที่นี่เพื่อมาดูว่าไฟซอลท์ที่ส่งมาในสัปดาห์นี้มาถึงอย่างปลอดภัยหรือเปล่าน่ะ”
พนักงานคนนั้นเดินออกมาจากรถไฟ เขาใช้นิ้วปัดผมทรงครอปสั้นๆของเขา เผยให้เห็นเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากของเขา
“คือว่า… เรื่องนั้นแหละที่ผมจะมาบอกคุณพอดี”
“ว่า?”
“อาทิตย์นี้ไม่มีไฟซอลท์น่ะ เรา–”
“คุณหมายความว่าไง ไม่มีไฟซอลท์? มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ?”
“ผมก็ไม่รู้น่ะ… เรา… ปกติไฟซอลท์ควรจะมาอยู่ที่สถานีไมเคิลในด่านเก้าแล้ว แต่มันไม่ได้อยู่ที่นั่น…”
เขานิ่งไปซักพักเพื่อรวบรวมความคิดของเขา
“เราไปถามคนแถวนั้นมาแล้ว แต่ไม่มีใครจำได้เลยว่าไฟซอลท์มาจากไหนด้วยซ้ำ แล้วที่แปลกที่สุดก็คือผมจำได้ว่ามีคนบอกผมว่ามันอยู่ที่ไหน บ้าจริง ผมรู้อย่างละเอียดยิบเลยนะว่ามันอยู่ที่ไหน แต่ตอนนี้ ทุกอย่างมันคลุมเครือไปหมด”
ทอมพลิกป้ายร้านเป็นคำว่า “ปิด” วันนี้เขายุ่งมากๆ และในที่สุดเขาก็ได้เข้าไปที่ห้องหลังร้านซะทีและหลับตาลงซักงีบ
วันนี้เขาได้ของมามากทีเดียว ส่วนใหญ่ก็เป็นของทั่วๆไปที่ผู้คนเอามาแลกเปลี่ยนกับอาหาร ไฟซอลท์นิดหน่อย สการาแบ็คสองอัน น้ำแห่งความทรงจำอีกเล็กน้อย และ…
เหรียญงั้นหรอ? เหรียณที่มีตราที่เขาไม่รู้จัก เหรียญพวกนี้มาจากไหนกัน? ใครเป็นคนสร้างมันขึ้นมา? เขาคิดไม่ออกเลยว่าจะมีกลุ่มไหนที่จะมีทักษะด้านงานโลหะในการประดิษฐ์ของพวกนี้ขึ้นมา แล้วมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เขาจำได้แม่นว่ามีใครบางคนเอาของที่ดูต่างออกไปมาแลกเปลี่ยน แต่เขากลับนึกอะไรไม่ออกเลย
จริงสิ เขาคิด Backrooms มันก็เป็นสถานที่แปลกๆอยู่แล้วนี่นา เขาเก็บเหรียญใส่เข้าไปในกระเป๋าของเขาพลางสงสัยว่าในตอนเช้าพวกมันจะยังอยู่ในนี้หรือเปล่า
ชายสองคนยืนอยู่ตรงหน้าทะเลสาบแห่งหนึ่ง พลางจ้องมองทั่วผืนน้ำ
ชายคนแรกพูดขึ้นมา
“นายเคยสงสัยมั้ยว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้?”
“ไม่อ่ะ Backrooms มันก็เป็นที่แปลกๆอยู่แล้วนี่ ทะเลสาบมะม่วงหิมพานต์ก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ปกติที่สุดที่ฉันเห็นมาในวันนี้ล่ะ”
“เมื่อก่อนมันไม่ได้เป็นน้ำมะม่วงหิมพานต์นะ”
“เมื่อก่อนหรอ?”
“ที่นี่เคยเป็นสวรรค์มาก่อน ทะเลสาบแห่งนี้เคยเป็นแหล่งหาน้ำอัลมอนด์ที่ดีที่สุดของเรา”
“แล้วมันเปลี่ยนไปได้ยังไง?”
“ฉันเองก็ยังไม่รู้น่ะ ในไฟล์มันมีอยู่กลุ่มนึงที่ชื่อว่า ”อัลมอนด์เนียร์” แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหายไปจากโลก– หรือ Backrooms ไปหมดแล้ว”
“ผู้คนก็หายไปตลอดอยู่แล้ว มันก็ไม่ได้ผิดปกติขนาดนั้นนะ”
“แต่พวกเขาไม่ได้แค่หายไปนะ ไม่มีใครจำพวกเขาได้เลย บางคนที่เคยผ่านด่านนี้มาหลายครั้งก็จำชื่อ ”อัลมอนด์เนียร์” ได้ แต่พอถามรายละเอียดจากพวกเขา พวกเขาก็ดันลืมซะงั้น”
“แล้วทำไมนายถึงมาบอกเรื่องพวกนี้ให้ฉันฟังล่ะ?”
“ก็เพราะว่าฉันกลัวน่ะ โซโล ว่าถ้ามันเกิดขึ้นกับฉันบ้างล่ะ?”
นักเดินทางสองคนที่สะพายกระเป๋าเป้สีแดงออกเดินทางต่อในด่าน 170 พวกเขารู้สึกหิวมากกว่าเดิมเล็กน้อยแต่พวกเขาใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว
“ดูนั่นสิ! ฉันคิดว่านั่นคือบล็อกแบบที่ 3 นะ”
“ว่าแล้วเชียว!”
พวกเขาทั้งคู่เข้าไปนั่งข้างในบล็อกคอนกรีตบล็อกหนึ่ง
“ฉันไม่เห็นจะรู้สึกต่างออกไปเลยจริงๆนะ”
“มันต้องใช้เวลาหน่อยน่ะ”
เวลาผ่านไป
“เฮ้ ธีโอ นายจำด่าน 14 ได้มั้ย?”
“พระเจ้า ฉันอยากจะลืมมันไปได้จริงๆ”
“ไม่ ไม่… ไม่ใช่ด่าน 14 นั้น ฉันหมายถึง… ด่านที่เป็นโรงพยาบาลน่ะ”
“ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย”
“ฉัน… มันอธิบายยากน่ะ แต่ฉันจำได้ว่าด่าน 14 มันเคยต่างออกไป ฉันรู้สึกคล้ายๆว่ามันมีอะไรซักอย่างที่เป็นกำแพงในจิตใจปิดกั้นไม่ให้ฉันนึกถึงมัน แต่ตอนนี้ฉันจำได้แล้ว”
เขานิ่งไปซักพัก
“ธีโอ นายจำฮิวโก้ได้มั้ย?”
ถึง: ผู้ดูแลแอนดรูว์
จาก: เฮนรี่ ซันเตอร์
วันที่: 16.6.2021
หัวข้อ: ความไม่สอดคล้องกันในฐานข้อมูล
เราพบเรื่องแปลกๆที่เกี่ยวข้องกับฐานข้อมูล หนึ่งในเจ้าหน้าที่เฉพาะทางที่ฐานแอลฟาค้นพบวิธีที่จะดูประวัติย้อนหลังของฐานข้อมูลบางส่วนทำให้เห็นสถานะก่อนหน้าของด่านต่างๆได้ แต่เรื่องที่แปลกก็คือ เวอร์ชั่นย้อนหลังมันไม่ตรงกับแบบที่เรามีตอนนี้ ด่านส่วนใหญ่ยังคงเหมือนเดิม แต่มีบางด่านในรายชื่อมันต่างไปจากที่เราเคยบันทึกไว้ และไม่ใช่แค่นั้นนะ แต่มันยังต่างไปจากที่ผมจำได้สนิทเลย ลองดูที่ภาพสกรีนช็อตอันนี้สิ:
สถานะใดๆของฐานข้อมูลที่อยู่ก่อนหน้าวันที่ 27 มกราคม 2021 จะมีรายชื่อที่ด่าน 14 ว่า “โรงพยาบาลทหาร” แต่ผมรู้ว่าความจริงเรามีด่าน 14 ในฐานข้อมูลของเราที่ชื่อว่า “ป่าเปื้อนเลือด” (หรือ "สรวงสวรรค์" ในคอมพิวเตอร์ที่ติดเชื้อบางเครื่อง) ซึ่งมันอยู่มานานกว่า 5 เดือนแล้ว ส่วนด่านที่เหลือก็ยังเหมือนของที่เรามีอยู่ ผมไม่รู้ว่านี่มันหมายความว่ายังไง แต่อาจจะเป็นไปได้ว่าสถานะย้อนหลังของด่านพวกนี้กำลังติดอยู่ในจักรวาลของเราอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง และถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆละก็เป็นเรื่องใหญ่แน่ เดี๋ยวผมจะมารายงานคุณถ้าเจออะไรเพิ่มเติมอีก
เฮนรี่ ซันเตอร์, M.E.G. ฐานแอลฟา
ด่าน 14
SURVIVAL DIFFICULTY:
Class 3
- ไม่ปลอดภัย
- ไม่มั่นคง
- จำนวนเอ็นทิตี้ต่ำ
ด่าน 14 เป็นด่านที่ 15 ของ the Backrooms ด่านนี้ถูกค้นพบเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 2019 โดยผู้ใช้งานที่ชื่อว่า u/hugorrr
คำอธิบาย:
ด่าน 14 มีลักษณะเป็นโรงพยาบาลที่ถูกทิ้งร้างมานาน กำแพงกระเบื้องสีน้ำเงินของห้องที่มีมากมายไม่รู้จบเปื้อนไปด้วยดินและกลิ่นเหม็นของเลือดและอาเจียนที่คละคลุ้ง เพดานไม้อยู่ในสภาพเน่าผุและบางส่วนก็พังลงมา แต่ไม่พบทางออกจากช่องทางนั้น บนพื้นส่วนมากจะเปียก และบางห้องถึงกับมีน้ำท่วม และสัญญาณเตือนภัยจำนวนมากก็ส่งเสียงดังตลอดเวลา บางครั้งตู้ที่มีเข็มฉีดยาและอุปกรณ์ปฐมพยาบาลก็สามารถพบเจอได้ แต่ไม่แนะนำให้ใช้อุปกรณ์ปฐมพยาบาลเหล่านี้ เพราะพวกมันจะแสดงผลลัพธ์ที่ผิดปกติออกมา กำแพงหลายส่วนในด่าน 14 มีรอยกราฟฟิตี้อยู่ ภาพกราฟฟิตี้ส่วนใหญ่ถ้าอ่านไม่ออกก็ไม่มีความหมายเลยและเชื่อว่ามันคือคุณสมบัติตามธรรมชาติของด่านนี้มากกว่าที่จะเป็นสิ่งที่นักเดินทางทำเอาไว้
เอ็นทิตี้ชนิดเดียวในด่านนี้คือกลุ่มของสิ่งที่มีรูปร่างคล้ายผีที่ดูคล้ายกับผู้ป่วยและเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาล พวกมันส่วนใหญ่แสดงความผิดปกติของร่างกายในแบบที่ไม่สามารถเกิดขึ้นในมนุษย์ได้ แม้ว่าบางครั้งร่างเหล่านี้ดูเหมือนจะรับรู้การมีอยู่ของนักเดินทาง แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะติดต่อกับพวกมันได้เลย เพราะความพยายามใดๆจะทำให้คุณทำได้แค่เดินผ่านร่างพวกมันไป
ชุมชมและด่านหน้า:
สมาคมโรงพยาบาล:
เพราะการจะออกไปจากด่านนี้ทำได้ยาก สมาคมโรงพยาบาลจึงถูกก่อตั้งขึ้นโดยผู้ใช้งาน u/hugorrr เพื่อช่วยหาทางออกให้กับนักเดินทาง ตอนนี้ในสมาคมมีสมาชิก 12 คน ซึ่งทุกคนเป็นคนที่เข้ามาใน the Backrooms ระหว่างปี 1940 ถึง 2006 และพวกเขาก็มักจะรวบรวมยากับอุปกรณ์ทางแพทย์และนำไปให้นักเดินทางที่ผ่านเข้ามา
ทางเข้าและทางออก:
ทางเข้า:
ทางเข้ามายังด่าน 14 ที่รู้จักมีแค่ทางเดียวคือบันไดที่ปรากฏขึ้นในด่าน -2 เป็นบางครั้ง
ทางออก:
ด่าน 14 สามารถออกไปได้แค่วิธีเดียวโดยการเดินผ่านห้องต่างๆเป็นแพทเทิร์นที่มีรูปแบบพิเศษ ทางออกนี้จะพาไปยังด่าน -2 เพราะการเดินให้เป็นแพทเทิร์นที่ถูกต้องโดยบังเอิญนั้นทำได้ยาก จึงแนะนำว่านักเดินทางคนไหนก็ตามที่ติดอยู่ในด่านนี้ให้ไปขอความช่วยเหลือจากสมาคมโรงพยาบาล
บันทึกความฝัน
27.1.2021
เมื่อคืนฉันฝันว่ามีคน 2 คนอยู่ในความมืดมิดที่ว่างเปล่า คนแรกมีแสงสีน้ำเงินและอีกคนเป็นแสงสีส้ม พวกเขาเงียบอยู่ซักพักจนกระทั่งร่างสีน้ำเงินก็พูดขึ้นมาว่า
"เวลาของด่าน 14 หมดแล้ว ฉันขอรับชมการจากไปครั้งนี้ได้มั้ย?"
จากนั้นร่างสีส้มก็ตอบกลับมาว่า
"มาบอกลาบักหำน้อยนี่กันเถอะ"
แล้วพวกเขาก็หัวเราะออกมาราวกับว่ากำลังเล่นมุขตลกกัน และทุกอย่างก็มืดสนิทลง
"ฮิวโก้ มาดูนี่สิ"
"อ่าฮะ?"
"ทางออกนี้ใช้การไม่ได้"
"หมายความว่าไงที่ทางออกใช้ไม่ได้น่ะ?"
"แมดดี้ ลองเดินผ่านประตูอีกครั้งหน่อยสิ"
"โอเค…"
"เห็นมั้ย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย"
"โอเค นั่นมัน… เลวร้ายสุดๆ"
"อะไรหรอ?"
"แย่ชะมัด สงสัยเราคงต้องหาทางออกใหม่แล้วล่ะ"
ถึง: M.E.G. ฐานแอลฟา
จาก: ฮิวโก้
วันที่: 28.1.2021
หัวข้อ: ติดอยู่ในด่าน 14
หวัดดี
ผมไม่รู้หรอกนะว่าคนในฐานแอลฟาที่ได้รับอีเมลฉบับนี้คือใคร แต่ที่ผมเขียนอีเมลนี้มาก็เพื่อจะมาบอกคุณว่าทางที่จะออกไปจากด่าน 14 เปลี่ยนไปแล้ว เมื่อเร็วๆนี้เราเพิ่งจะมีนักเดินทางคนหนึ่งเข้ามาในด่านนี้ แต่พอเราพยายามจะพาเธอออกไปโดยใช้วิธีที่เคยทำ เราก็พบว่ามันไม่ได้ผลแล้ว เรากังวลเรื่องนี้มากเพราะว่านั่นคือทางออกเดียวที่เรารู้ และเป็นทางที่เราไปเจอด้วยความบังเอิญล้วนๆ แต่ยังไงก็ตาม ผมไม่คิดว่าจะมีอะไรที่ช่วยได้จากข้างนอกนั่นหรอก แต่ผมอยากขอให้คุณช่วยส่งข้อความไปหาผู้คนว่าตอนนี้ให้หลีกเลี่ยงบันไดในด่าน -2 ไปก่อน เพราะว่าตอนนี้น่ะ ด่าน 14 เป็นทางตันแล้ว
เราจะค้นหาทางออกใหม่และหวังว่าจะเจอทางออกในเร็วๆนี้ พวกเขาบอกว่าเมื่อพระเจ้าปิดประตู ท่านจะเปิดหน้าต่างให้ และผมก็หวังอย่างยิ่งว่ามันจะเป็นความจริง
ฮิวโก้, สมาคมโรงพยาบาล
"ตอนแรกเราหาทางออกเก่าเจอได้ยังไงนะ?"
"ฉันลืมไปแล้วน่ะ ฉันจำได้ว่าฉันเจอมัน แต่ฉัน…" เขาเงียบ "ฉันไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าฉันหาเส้นทางพิเศษตรงนั้นเจอได้ยังไง แล้วจำได้ดีพอที่จะใช้ทางนั้นได้อีกรอบด้วย ทำไมฉันต้องกลับมาตามหามันใหม่อีกรอบด้วยเนี่ย?"
"Backrooms นี่เป็นสถานที่ที่แปลกจริงๆ"
"ไม่บอกก็รู้"
ถึง: M.E.G. ฐานแอลฟา
จาก: ฮิวโก้
วันที่: 4.2.2021
หัวข้อ: ยังคงติดอยู่ในด่าน 14
โอเค ผมรู้สึกดีใจที่มีการตอบสนองต่ออีเมลฉบับที่แล้วนะ แต่ผมมั่นใจว่าคุณคงเห็นมันแล้วล่ะจากการที่ไม่มีนักเดินทางคนใหม่เข้ามาในด่านนี้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ก็ขอบคุณที่กระจายข่าวไปให้นะ ตอนนี้ก็ยังไม่มีอัพเดทอะไรเพิ่มเติมนอกจากเรื่องนั้น เรากำลังหาทางเข้าด้วยทุกวิธีที่เราทำได้ แต่เราก็หาไม่เจอเลยซักทาง ผมยังมีความหวังอยู่
อีกอย่างผมขอให้คุณช่วยส่งอาหารผ่านตรงทางเข้าของด่าน -2 ได้มั้ย เพราะเสบียงของเราตอนนี้เหลือน้อยแล้ว และของสำหรับอาทิตย์นี้ก็ยังไม่มาเลย
ฮิวโก้, สมาคมโรงพยาบาล
"เสียงดังชะมัดเลย ฉันทนไม่ไหวแล้ว"
เขาถอนหายใจ "เดี๋ยวคุณก็ชินเอง"
"ฉันไม่อยากชินกับมัน ฉันหิว ฉันหนาว และฉันนอนไม่หลับเพราะมีเสียงบ้าๆนี่ดังอยู่ในหูฉันตลอดเวลา"
"เราจะหาทางออกให้เจอเร็วๆนี้นะ"
"พระเจ้า… ฉันก็หวังแบบนั้นเหมือนกัน"
ถึง: M.E.G. ฐานแอลฟา
จาก: ฮิวโก้
วันที่: 18.2.2021
หัวข้อ: ต้องการอาหารและยา
ผมจะรู้สึกขอบคุณมากเลยถ้าใครซักคนตอบกลับอีเมลของผม เพราะอย่างที่ผมบอกไปในอีเมลที่แล้ว อาหารของเราใกล้จะหมดแล้ว แล้วที่แย่ที่สุดก็คือ ผมคิดว่าหนึ่งในสมาชิกของเราเหมือนจะป่วย เพราะงั้นก็เลยอยากให้เอายามาด้วย ยาจริงๆนะ (ใช่ ผมรู้ว่ามันฟังดูย้อนแย้งที่มีคนมาป่วยในโรงพยาบาล) ตอนนี้ผมอยู่ในด่านนี้มาปีครึ่งแล้ว ผมก็เลยปรับตัวได้ แต่นักเดินทางคนใหม่ที่เข้ามาก่อนที่ทางออกจะใช้งานไม่ได้ เธอดูไม่ค่อยดีเลย สภาพของด่านนี้ก็ใช่ว่าจะอยู่ได้ง่ายๆด้วย
ได้โปรด ได้โปรดเถอะครับ ช่วยส่งอะไรมาก็ได้ พวกเราจะอดตายกันหมดถ้าต้องรอนานกว่านี้
ฮิวโก้, สมาคมโรงพยาบาล
“นายได้รับคำตอบอะไรบ้างมั้ย?”
“ไม่เลย” เขาถอนหายใจ “ดูเหมือนพวกเขาคงจะลืมเราไปแล้ว”
“เยี่ยม ฉันคิดว่าทั้งหมดที่เรายังทำได้ก็คือสู้ต่อไป หรืออีกทางเลือกของเราก็คือต้องกินเนื้อกันเอง” เธอหัวเราะแห้งๆ
“คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”
ถึง: M.E.G. ฐานแอลฟา
จาก: ฮิวโก้
วันที่: 2.3.2021
หัวข้อ: ช่วยตอบหน่อยเถอะครับ
นี่ก็ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้วตั้งแต่ที่ผมส่งอีเมลไปหาคุณครั้งแรก เราไม่มีอาหารแล้ว เราป่วย เราหนาว พวกเรากำลังจะตายที่นี่ จนถึงตอนนี้ ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าอีเมลของผมเคยถูกส่งไปหาใครบ้างมั้ย แต่ได้โปรด ถ้ามีใครกำลังอ่านอีเมลนี้อยู่ เราต้องการความช่วยเหลือ
ฮิวโก้, สมาคมโรงพยาบาล
"คุณคิดว่าพวกเราจะออกไปได้มั้ย?" ท้องของเธอส่งเสียงร้องโครกคราก
"ผมไม่รู้ ผมไม่รู้อะไรอีกต่อไปแล้ว" เขาหลับตาลง
"เราต้องตามหาทางออกให้เจอ นั่นคือทั้งหมดที่เราทำได้"
"ผม… ผมขอพักแป๊บนึงนะ…" ตาของเขายังคงปิดอยู่ แล้วพวกเขาก็ไม่เคยลืมตาขึ้นมาอีกเลย
ERROR: คลิกเพื่อโหลดหน้าเพจใหม่